W zeszłym roku naszła mnie zajawka na jakieś własne dwa kółka.Nie miałem ani sporego budżetu, ani też zbyt dużo czasu przed podróżą poślubną, toteż wybór szybko padł na kibel.Po spędzeniu paru dobrych dni na czytaniu opinii, testów i porad, zdecydowałem się na Kymco. Ponoć Tajwan goni Japonię z zaciętością Jasona z horrorów klasy "B", 
zdecydowałem więc że spróbuję. Nikt wtedy nie wiedział o planach (nie)rządu odnośnie 125cc. A szkoda.

Co mogę powiedzieć po roku jeżdżenia do i z pracy, szwędania się nocą po Krakowie (czasem i poza) oraz jednej dłuższej wycieczce na śląsk?
Jest wesoło. Plany pozostawienia maszyny zablokowanej do 45 km/h zniknęły wraz z pierwszym TIRem wyprzedzającym mego "rumaka" z "setką" na budziku, który strugą 
rozpychanego płaską klatą powietrza niemalże zdmuchnął mnie z drogi. Krakowskie prędkości przelotowe nie pozostawiły cienia złudzeń - zdejmuj kaganiec albo zostaniesz 
pożarty żywcem. Schrupany, jak to życzliwie mówią o jednośladach kierownicy wieloosiek.

Przez prawie 6 tysięcy kilometrów zdążyłem przywyknąć do polskich realiów drogowych. Co ciekawe, życzliwość kierowców puszek okazała się lepsza niżem się spodziewał. 
Większość jest zwyczajnie obojętna co akurat jest pozytywne bo nie utrudniają jakoś specjalnie życia. Z drugiej, jak już jadą środkiem międzypasa to jadą ale to 
rzadkość. Czasem zdarzy się też "pomywacz", który o konieczności umycia przedniej szyby przypomina sobie zawsze gdy jego leniwe dupsko wymija w korku skuter. Fakt 
ustawienia spryskiwaczy tak, by jeden strumień zawsze lał w lewo (bądź w prawo, w zależności czy to stary esbek czy kosnerwa), by mijający go szatański jednoślad mógł 
zostać naznaczony gniewem egzorcysty-kierowscysty i sczeznąć w odmętach piekielnych, poczytuję tylko jako przejaw niezamierzonej uprzejmości. Szybka kasku też się brudzi 
i od razu mogę wytrzeć ją szmatką zatkniętą w kieszonkę zewnętrznej strony rękawic specjalnie na takie okazje. Są też tacy którzy widząc beznadzieję swego położenia, nie 
pozwalają by wizja sterczenia w gigantycznym korku wzięła górę i mimo ciasnoty zrobią trochę miejsca. Takim zawsze się dziękuje!

A inni motocykliści? Bracia z benzyny i smaru zrodzeni?To dopiero ciekawa ferajna! Kupując "kibla" wiedziałem że miejscem mym będzie dół łańcucha pokarmowego i przez "prawdziwych motocyklistów" będę wzgardzany niczym brzydka 
córka modelki Playboya i projektanta Armaniego. Taki wypadek przy pracy którym przed najbliższą rodziną się nie chwali i na czas rodzinnych spędów zamyka w komórce pod 
schodami.Cóż za głupota z mojej strony! Okazało się że większość rajdersów odwzajemnia pozdrowienia, czy to podniesioną lewicą, czy skinięciem zakutej - w kask - głowy.Jakże to, nikt nie dziwi się że jakiś wywietrznik żeńskich narządów płciowych próbuje się równać z tymi "prawdziwymi motocyklistami"? Nie do końca, są tacy dla których 
jestem przeźroczysty niczym powietrze. Stoimy razem na światłach i słyszę tego pięknego KTMa jak gra fałką aż ciarki chodzą po grzbiecie. Piękna maszyna. Kiwam do 
gościa, ręką - udaje że nie widzi. Pomachałem, dalej nie widzi. Już miałem zatrąbić, splunąć pod przednie koło albo krzyknąć coś niewyszukanego, jednak wobec nadziei na 
spełnienie mej prośby o pokręcenie manetką bym posłuchał pięknego brzmienia, wydało się to niezbyt dobrym pomysłem, dającym efekt odwrotny od zamierzonego. 
Zrezygnowałem. W końcu zaraz ruszy i usłyszę ten silnik tak czy siak.

Na marginesie, kibel nie stoi pod moim blokiem jako alternatywa dla samochodu, choć gruba część jego zadań to wożenie mojego wygodnego zadka po mieście.To jednak coś więcej. Kymkacz nie ma lekko. Nie mam garażu i nie zanosi się że będzie miał, rolę osłony przed złym i niedobrym deszczem sprawuje więc zwykły Oxford. Nie, 
nie uczelnia brytyjska. Sęk w tym że czasem nie widzę że już leje, czasem po prostu mi się nie chce zejść to jedno piętro w dół. Stoi tak więc bidul na deszczu i 
przyjmuje na klatę baty pogody, bo jego właściciel to niedojda. Raz nawet tak skuło go lodem że po przywaleniu w siedzisko dłonią w stylu karate, zaraz po tym zaś kilku 
soczystych stekach łacińskich, popchałem biedaka do garażu teścia. Bo już strach było po lodzie i śniegu jechać.

Mimo to miesiąc później, w połowie lutego, zawitałem do garażu by wyciągnąć kibla na słońce by się trochę po zimowej przerwie popasł na trawniku, ten zaś ochoczo 
zaskoczył od pierwszego zakręcenia. A tak, miałem wyjąć akumulator... No nic, nie zaszkodziło mu i ucieszył się na mój widok. No to jeździmy znowu!
Tak, to coś więcej niż kibel do dojazdów do roboty. Dzięki temu, jak chciałaby większość maklontentów, tajwańskiemu wynalazkowi, nauczyłem się co to przeciwskręt. I jak 
bardzo śmierdzi kupa po uślizgu koła na piasku w zakręcie. I jak bardzo boli kostka po przewrotce parkingowej. I jak suchy jest deszcz gdy frajda z jazdy przyćmiewa 
naszą narodową dumę - złośliwą pogodę. I jak to jest być częścią braci jednośladowej, gdy kierownik VFRki cieszy się z pomocy gdy mu kibel pomógł na trasie, wrócił na 
stację benzynową i przywiózł wachy. I jak to jest cisnąć, na szczęście z górki bom leniwy, własne dwa kółka którym bak wysechł.

To dzielna, mała maszynka która nie zawiodła mnie ani razu, mimo że nie ma ze mną lekko bom w tym świecie nowy, głupi i do tego leniwy. A jednak jedzie. I sprawia niemałą frajdę w trakcie odkrywania świata dwóch kółek, jednocześnie nie będąc natychmiastowym przyciskiem samozagłady dla kierownika. Kibel jest lekki, wolny i dlatego wybacza masę błędów nooba któy go dosiada. Pozwala uczyć się na własnych błędach bez konieczności płacenia za nie zdrowiem. I honorem, boć przecie większość kible i tak widzi jako pół-faceta.

Jeśli ktoś z Was, motocyklistów którzy mają większe maszyny i nawinięte dziesiątki tysiące kilometrów, czyta ten post to wiedzcie jedno:Gdy Was pozdrawiam to nie dlatego że jestem smrodkiem z mlekiem pod nosem i zapatruję się na Was jak nastolatki na Hasselhoffa.Pozdrawiam Was bo łączy nas pasja i frajda z jazdy podobnymi maszynami, choć ja dopiero raczkuję.Gdy proszę Was o pokręcenie manetką to nie dlatego że chcę Wam dorównać w byciu "prawdziwym motocyklistą" - po prostu kocham dobre brzmienie, czyż Wy nie?

Do wszystkich z Was których pozdrawiałem i odpowiadaliście - dzięki, jesteście świetni!To dzięki Waszej uprzejmości i pozdrowieniom człowiek czuje, że w tym kraju jest coś takiego jak poczucie wspólnoty, tak obce na codzień.To dzięki Wam frajda z jazdy, choć tylko kiblem, jest większa.
A zadufanym w sobie gogusiom nie mówię nic. Też mają prawo żyć bo taki urok demokracji. Motocyklowej.